- şuluq
- sif.1. Nadinc, dəcəl, şuluqçu. Şuluq uşaq.2. is. Dələduz. Yoluğun nəyi var, şuluğa versin. (Ata. sözü).3. is. Hərc-mərclik, qarışıqlıq, qalmaqal, qayda-qanunsuzluq. <Məmmədəli:> Güləndam, itin olum, küçüyün olum, bu ev çox şuluqdur, aman günüdür. N. V.. . . Məsciddə şuluq başlandı. . M. S. O.. Şuluq salmaq – qarışıqlıq salmaq, qarışdırmaq, pozğunluq salmaq, iğtişaş salmaq, qayda-qanunu pozmaq. <Bülənd:> Dövlət yazır ki, Veys şuluq salıb, beş-on adam tutdurub. Ə. Ə..◊ İş şuluqdur – iş əngəldir, yaxşı deyil, içindən xata çıxacaq. <Süleyman:> Sənin işin şuluqdur. M. İ.. <Kişi:> Bala, bu işlərin axırı şuluqdur. Qant..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.